Stres to określona relacja osoby z otoczeniem, która w ocenie jednostki stanowi pewnego rodzaju obciążenie, mogące zagrażać jej dobrostanowi. Inaczej mówiąc jest to stan zakłócenia bądź zapowiedzi zakłócenia równowagi pomiędzy zasobami, a możliwościami jednostki. Wymagania te – tak zwane stresory – mogą być zewnętrzne i w większości przypadków uwaga skupiona jest na nich, ale także należy pamiętać, że źródłem stresu mogą być też wewnętrzne standardy.
Stresory wpływają na organizm, powodując zmiany fizjologiczne, emocjonalne i behawioralne. Proces ten związany jest z całą kaskadą wydzielanych hormonów stresu: adrenaliny, noradrenaliny i kortyzolu, w ten sposób wyzwalają reakcję stresową, tzw. mechanizm „walki lub ucieczki”. Objawami powyższego stanu są towarzyszące zmiany fizjologiczne np. podwyższenie ciśnienia tętniczego, ukrwienie mięśni i mniejszy przepływ krwi do narządów niepotrzebnych do szybkiej aktywności ruchowej, zwiększenie szybkości krzepnięcia krwi, przyspieszenie metabolizmu komórkowego w organizmie, zwiększenie aktywności umysłowej czy wzrost stężenia glukozy we krwi.
W sferze emocji objawy stresu to najczęściej:
· stany depresyjne i ogólny stan ciągłego napięcia.
Pamiętajmy, że stresory uruchamiają cały szereg reakcji hormonalnych, metabolicznych, czy odpornościowych, które wpływają na wszystkie układy organizmu, w tym układ sercowo-naczyniowy, oddechowy, hormonalny, żołądkowo-jelitowy, nerwowy, mięśniowy i rozrodczy. Ostry stres może doprowadzić do skurczu dróg oddechowych, co może doprowadzić do duszności i hiperwentylacji. Oddziałuje także na przewód pokarmowy, wpływając na szybkość przemieszczania się pokarmu przez jelita. Może także negatywnie wpływać na pożądanie seksualne, produkcję/dojrzewanie plemników, ciążę i miesiączkę.
Co robić, gdy pojawiają się dolegliwości psychosomatyczne?
W pierwszej kolejności wykluczone muszą zostać choroby somatyczne. Jeśli nie ma uzasadnienia dolegliwości pacjenta w wynikach badań, a objawy utrzymują się, to może to wskazywać na zaburzenia psychosomatyczne. W takim przypadku pacjent powinien zostać objęty opieką psychiatry i psychologa/psychoterapeuty oraz wskazane jest zaproponowanie indywidualnego leczenia np. psychoterapii, farmakoterapii bądź leczenia skojarzonego.
Strategie radzenia sobie ze stresem można podzielić na zorientowane na emocjach oraz na działaniu. Strategie zorientowane na działaniu polegają na próbach poradzenia sobie lub próbie zmodyfikowania problemu będącego źródłem stresu (tj. stresora). Strategie te są podobne do stosowanych przy codziennym rozwiązywaniu problemów. Polegają zazwyczaj na identyfikacji problemu, poszukiwaniu możliwych rozwiązań, oszacowaniu kosztów i korzyści płynących z ich wprowadzenia, a następnie na wyborze konkretnego rozwiązania. Jest to strategia polegająca na proaktywnym podejściu mającym zmniejszyć źródło stresu. Natomiast strategie radzenia sobie ze stresem zorientowane na emocjach obejmują starania, by zmienić lub złagodzić przeżywane negatywne emocje np. poprzez techniki pozytywnego przewartościowania. Techniki te polegają na takim poznawczym przekształceniu sytuacji stresowej aby ukazała się ona w lepszym, bardziej pozytywnym świetle. Np. postrzeganie sytuacji stresowej nie jako zagrożenia, ale jako możliwości do osobistego rozwoju, nabywania mądrości, czy zdobywania doświadczenia – inaczej znajdowanie sensu stresowego wydarzenia – zaznacza dr Marzena Sekuła, psychoterapeutka w Poradni Zdrowia Psychicznego HARMONIA, LUXMED.
