Styl klasyczny i neoklasyczny
Styl neoklasyczny może być bardzo różnie rozumiany. Dla jednych jest to dosłowne nawiązanie do starożytnej Grecji i jej porządków architektonicznych. Inni utożsamiają klasykę z mieszczańskimi wnętrzami z XIX wieku. Zawsze jednak klasyka jest rozumiana jako elegancja, z dużą rolą formalizmu i elegancji. Aktualnie klasyka idzie w stronę raczej oszczędnych form, których styl i wyrafinowanie uzyskujemy nie przez dekoracyjne detale, a przez zastosowane materiały – dlatego nazywamy ją umownie neoklasyką. Zamiast komody na lwich nóżkach radzimy wybrać skromniejszą, o prostej formie, za to wykonaną z jakościowego drewna i z pięknymi gałkami meblowymi. Podobnie rzecz ma się w przypadku lamp – zamiast wielkiego złotego żyrandola z kryształowymi dekoracjami, radzimy wybrać subtelniejszy, o geometrycznej formie, wykonany z metalu i szkła, ale bez barokowych nawiązań stylistycznych.
Łącz i baw się
Styl neoklasyczny można łatwo aktualizować, modyfikować. Jego bazą jest jakość – stałe elementy wystroju takie jak podłoga, ściany, ceramika i blaty kuchenne czy parapety, powinny być wykonane z jakościowych materiałów: drewna, naturalnego kamienia, porcelany. Na takim tle nawet z tanimi dodatkami zmienianymi co kilka sezonów, uzyskamy efekt wow. Z łatwością możemy dodawać nowe zasłony, zmieniać stojące lampy w zależności od aktualnych upodobań – jednak serce stylu neoklasycznego pozostanie niezmienne, ponadczasowo piękne.
Wyznaczniki stylu neoklasycznego
· Ponadczasowe kolory: biel, beże, szarości, brązy, przeplatane akcentami w zgaszonych barwach, jednak w ramach jednej ustalonej palety
· Kamień naturalny – trawertyn, marmur, granit, piaskowiec. Raz jest popularny bardziej wzorzysty, raz skromniejszy, jednak jako tworzywo naturalny kamień nie wychodzi z mody
· Metale: kolejny naturalny materiał, którego nie brakuje we wnętrzach neoklasycznych. Proporcje wykorzystania metalu są jednak określone, nie może być go zbyt wiele. Złoto i mosiądz stosujemy z umiarem
· Drewno, najlepiej szlachetnych gatunków jak tradycyjny dąb, czy jesion. Akcenty z egzotycznego drewna mile widziane
· Geometria i subtelne desenie nawiązujące do wielowiekowych tradycji innych klasycznych stylów, od szerokich pasów, po drobny geometryczny meander grecki.
· Gra faktur, zestawianie miękkich matowych tkanin z satyną, boucle z aksamitem. Powierzchnie pokryte tkaninami są duże i wprowadzają spokój, harmonię
· Starannie rozplanowane, regularnie umieszczone w pomieszczeniu źródła światła. Ważną rolę pełnią lampki biurkowe, stołowe i kinkiety, szczególnie te z klasycznymi abażurami
· Tekstylia: proste, ale spektakularne zasłony, wykładziny i eleganckie dywany, starannie dopasowane do kącika wypoczynkowego poduszki
· Dodatki: stylizowane ramki na fotografie czy klasycyzujące obrazy to nieodłączny element każdego klasycznego wnętrza
· Sztukaterie. Wbrew pozorom nie potrzebujemy ich wiele. Ale na pewno fazowane panele na ścianach, ozdobna gipsowa listwa przy suficie albo rozeta stiukowa nad żyrandolem wprowadzają do wnętrza klasycyzujący nastrój.
Klasyka a neoklasyka
Można zadać sobie pytanie – jaka jest zatem różnica w stylu klasycznym i neoklasycznym? Na pewno subtelna. Unikamy przeładowania historyzującymi elementami. Stawiamy też na kontrasty. Jeśli wykończyliśmy mieszkanie angielskimi panelami i sztukaterią – wybierzmy nowoczesne lampy, gładkie zasłony i proste meble. Jeśli mamy w pokoju fotel o klasycyzującej formie – zestawmy go ze stolikiem kawowym o prostych, minimalistycznych formach. Jeśli mamy ciemne wnętrze – unikajmy zbyt wielu deseni i zdobień, bo stworzymy klimat zanadto barokowy. Dużo lepsze będzie wybrać elementy wystroju wnętrza ze szlachetnych metali takich jak mosiądz i naturalnego kamienia.
