Wiele kobiet uzależnionych, to na co dzień zarówno matki, które starają się dbać o swoją rodzinę, jak i dobre pracownice, wypełniające obowiązki zawodowe. Jest jeszcze trzeci aspekt – nałóg, który stale jest obecny w codziennym życiu. Wiele kobiet nie zdaje sobie sprawy ze swego uzależnienia, a późna diagnoza utrudnia podjęcie procesu terapeutycznego. Ważne jest zatem kompleksowe podejście do tematu nałogu.
Z jakimi wyzwaniami zmagają się uzależnione matki?
Wypełnianie ról rodzinnych i zawodowych na wysokim poziomie, często utrudnia konfrontację z własnymi słabościami i problemami. Uzależnione matki zmagają się nie tylko ze swoimi słabościami, ale także z codziennymi obowiązkami, wynikającymi z posiadania dzieci. W walce z nałogiem kluczowa jest identyfikacja i przyznanie się do problemu, zwłaszcza przed samym sobą. Świadomość utraty kontroli nad swoim zachowaniem jest ważnym krokiem, który determinuje kolejne działania. Istotne jest, aby skonfrontować się z samym sobą i swoim uzależnieniem, pozwoli to pójść dalej i sięgnąć po pomoc. Kobiety często obawiają się reakcji otoczenia, w tym odrzucenia czy stygmatyzacji. Jednak istotne jest, aby jak najszybciej zahamować postępujący mechanizm i udać się na terapię uzależnień. Wyzwaniem jest także znalezienie równowagi pomiędzy leczeniem a obowiązkami rodzicielskimi. Nie jest to proste, jednak w pełni możliwe przy odpowiedniej organizacji życia codziennego.
Jak matki mogą zidentyfikować oznaki uzależnienia u siebie?
Uzależnienie to przede wszystkim silna potrzeba wykonania danej czynności bądź sięgnięcie po określoną substancję. W chwilach „głodu nałogowego” pojawia się okresowy bądź stały przymus zaspokojenia określonej potrzeby. Siła tego uczucia jest na tyle duża, że koncentruje całą uwagę danego człowieka na możliwości szybkiego sięgnięcia po substancję bądź wykonania czynności. Oprócz silnego przymusu sygnałami świadczącymi o uzależnieniu są jeszcze:
- upośledzenie zdolności kontrolowania swojego zachowania;
- nałóg staje się chwilą ukojenia;
- niemożność zaspokojenia swojego uzależnienia wiąże się z występowaniem szeregu negatywnych emocji, np. stresu, złości, frustracji itp.;
- w przypadku substancji psychoaktywnych, w okresie abstynencji występują dolegliwości takie jak: drżenie mięśni, nudności, bezsenność, lęk, zaburzania nastroju;
- zwiększona tolerancja na określona substancję uzależniającą;
- zaniedbywanie obowiązków domowych i rodzinnych;
- próba ukrywania swoich słabości związanych z uzależnieniem;
- kontynuowanie swoich zachowań, mimo wiedzy o ich szkodliwości.
Jakie kroki należy podjąć, aby szukać pomocy?
Już sama świadomość występowania problemu jest dużym krokiem w walce z uzależnieniem. Kolejnym etapem jest zrozumienie daleko idących konsekwencji swojego postępowania i skupienie się na walce z nałogiem. Chęć podjęcia zmian, w tym leczenie uzależnień pod nadzorem specjalistów stanowi najlepszą drogę w walce o „lepsze jutro”. Warto zatem przejrzeć ofertę placówek i wybrać optymalne rozwiązanie dla siebie.
Jakie są dostępne formy terapii uzależnień?
Decydując się na leczenie, osoba uzależniona może skorzystać z terapii stacjonarnej w ośrodku lub z terapii ambulatoryjnej. Pierwsza możliwość to stały pobyt w placówce, który trwa zazwyczaj kilka tygodni. Druga opcja to uczestnictwo w terapii, która odbywa się w ciągu tygodnia w wyznaczonych terminach. Po jej zakończeniu pacjent wraca do domu. Daje to możliwość stałej opieki nad dzieckiem.
Ośrodek leczenia uzależnień Przebudzenie oferuje bezpieczne warunki do kompleksowej terapii, jak również uczenia się na nowo odpowiedzialności i budowania zdrowych relacji z dziećmi. Kobiety często tworzą własną społeczność terapeutyczną, dzięki temu nabywają nową wiedzę i doświadczenie oraz wzajemnie uczą się radzić sobie z trudnościami. To różnorodność zajęć psychoedukacyjnych, które zwiększają świadomość na temat uzależnień oraz uczą prawidłowego funkcjonowania w nowej rzeczywistości. Nieodzowne będą również pomoc i wsparcie ze strony najbliższych w procesie leczenia i opieki nad dzieckiem.
Jak rozmawiać z dzieckiem o uzależnieniu?
Dzieci widzą, słyszą i czują, nawet przez zamknięte drzwi, więcej niż wydaje się to dorosłym. Sytuacje, których doświadczają w domu, mogą mieć destruktywny wpływ na ich rozwój i wzbudzać w nich silne poczucie lęku, strachu czy obawy. W obliczu uzależnienia warto uświadomić dzieci o występującym problemie i chęci jego przezwyciężenia. W tym celu należy przeprowadzić szczerą rozmowę, poprzedzoną odpowiednim przygotowaniem. Warto dokładnie przemyśleć, co chcemy przekazać dziecku i w jakiej formie. Wskazane jest, aby stworzyć bezpieczną przestrzeń do rozmowy tak, aby nikt nie zakłócał jej przebiegu. Przekazywane treści powinny być dostosowane do wieku dziecka. Jeżeli pociecha będzie zadawać pytania, należy odpowiedzieć na nie szczerze i najprościej jak się da. Co ważne, nie można składać obietnic, których nie jest się w stanie dotrzymać lub spełnić. Warto wytłumaczyć dziecku, na czym polega uzależnienie oraz formy jego leczenia.
Jak powinno wyglądać wsparcie dla dzieci mających rodziców w trakcie leczenia uzależnienia?
Dziecko, które wychowuje się w rodzinie, gdzie przynajmniej jeden z rodziców zmaga się z uzależnieniem, narażone jest na wiele negatywnych czynników, oddziałujących na jego rozwój, sposób przeżywania, myślenia, czy kształtowanie osobowości. Kompleksowa pomoc jest zatem kluczowa. Istotne będzie wsparcie psychologiczne, które pozwoli zahamować niekorzystne zmiany zachodzące w psychice dziecka, jak również ukształtować nowe wzorce funkcjonowania w rodzinie zmagającej się w walce z uzależnieniem.
Droga do zdrowienia może być trudna i wyboista, jednak jest możliwa. Wsparcie i terapia w ośrodku leczenia uzależnień „Przebudzenie” pod Wrocławiem pomogą w znalezieniu równowagi między byciem rodzicem a procesem leczenia. To kompleksowa pomoc i wsparcie w powrocie do prawidłowego funkcjonowania w rodzinie.
